Νομίζω ήμουν στην εφηβεία,όταν για πρώτη φορά πήρα την απάντηση (σε προσωπικό ζήτημα) "Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο". Σε πρώτη φάση δεν αντέδρασα. Όσο περνούσε ο καιρός κι έσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω γιατί συνέβαινε ό,τι συνέβαινε,την άκουγα όλο και πιο συχνά,ώσπου ήρθε η στιγμή που με το άκουσμα μόνο της λέξης "Όλα" ήθελα να ρίξω μπουνιά στο άτομο που την εκστομίζει,προτού προλάβει να τελειώσει τη φράση !Τα χρόνια πέρασαν ... σκέφτομαι όλα εκείνα,που με απασχολούν κατά καιρούς και δεν πήγαν όπως ήθελα.Τελικά αυτός ο κάποιος λόγος είναι κάτι απτό;Ό,τι έγινε,έγινε καθαρά μοιρολατρικά; Συνειδητοποιώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις έβαλα κι εγώ το χεράκι μου (ή μάλλον δεν το έβαλα κι αυτό ήταν το πρόβλημα). Σε άλλες πάλι χαίρομαι που εξελίχθησαν όπως εξελίχθησαν.Είναι κι εκείνες όμως οι ελάχιστες, που αναρωτιέμαι γιατί πήγαν έτσι τα πράγματα.Ποιο ήταν το συμπαντικό σχέδιο; Ίσως τελικά απλώς να παίρνουμε κάποιο μάθημα,ώστε την επόμενη φορά να αντιδράσουμε διαφορετικά. Όλα αυτά που συμβαίνουν (ή δεν συμβαίνουν) διαμορφώνουν (καλώς ή κακώς) το χαρακτήρα και τις αντιδράσεις μας.
Πλέον δέχομαι το άκουσμα αυτής της φράσης ψύχραιμα,αλλά δεν εγγυώμαι κιόλας !Το μόνο σίγουρο είναι ότι σπανιότατα την εκστομίζω σε άλλον κι όχι όταν είναι ζεστά τα πράγματα! Όπως είχα διαβάσει κάποια στιγμή (και συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ) το ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο,αυτό δε σημαίνει ότι ο λόγος δε γ@μιέτ@ι κιόλας !
ΥΓ/ΣΥΜΒΟΥΛΗ : Δεν πιστεύω ότι κάπου,κάποτε κάποιος άκουσε το "Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο" και καθησυχάστηκε. Αν κάποιο δικό σας πρόσωπο έχει την ανάγκη να ακούσει τη γνώμη σας,μην εκστομίσετε αυτή τη φράση.Σίγουρα κάτι καλύτερο θα βρείτε 😉 ..
Σε αυτό έχω καταλήξει κι εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή